In mijn vorige blog heb ik het gehad over de manier waarop we omgaan met de flexibele schil. Het heeft me toch niet los gelaten… Wat is nu het alternatief om de boel echt flexibel te maken?

Dan moet het zo zijn dat wanneer het project is afgelopen de persoon ook losgekoppeld wordt van de organisatie. Dat is flexibel! Een beetje zoals Rijkswaterstaat dat doet met projecten als de A15 of Ruimte voor de Rivieren waarbij ze een tijdelijke projectorganisatie optuigen. Mmmm, maar werkt dat bij een gemeente ook zo? Ik kan niet steeds losse projecten aanbesteden simpelweg omdat de doorlooptijd van de projecten te kort is (<1 jaar). Ook is een project te klein van omvang om iemand continu aan het werk te houden. Tegen de tijd dat iemand ingewerkt is, is het project al afgelopen. Dit betekent dat ik een mandje aan projecten op de markt moet zetten. Maar ja, dan ben ik weer terug bij waar was door mensen voor langere tijd in te gaan huren…

Je moet toch als overheid wendbaar, slim en sneller kunnen bewegen. We moeten ons meer aanpassen aan de omgeving willen we van toegevoegde waarde zijn voor onze omgeving. Gebruik maken van de kennis in onze omgeving (inhuur, aannemers en ingenieursbureaus). Persoonlijk ben ik wel gecharmeerd van die tijdelijke projectteams rondom die grote projecten van Rijkswaterstaat. Ze zijn tijdelijk, er is een duidelijk doel (dus met een begin en een eind!) en er is sprake van een eigen cultuur binnen de organisatievorm. Bruisende plek om te werken… Maar hoe breng je een gemeentelijke organisatie in een dergelijke staat?

Wat kan werken is om werkvolume te creëren door het regionaal op te pakken door samenwerking op te zoeken met omliggende gemeenten. Enschede is al vergaand aan het samenwerken met buurgemeenten. Maar ook Roosendaal heeft een gedurfde stap gezet om zijn mensen van het ingenieursbureau allemaal onder te brengen bij de gemeente Breda. Nah… dat is niet genoeg… het moet verder…. Stel nu dat je als gemeente de samenwerking zoekt met Waterschappen (ze hebben een groot afgebakend werkgebied). Of een provincie, een samenwerkingsregio? Dan zouden alle deelnemende gemeenten hun civiele personeelsleden ter beschikking moeten stellen om vanuit een centraalpunt in de regio de werken voor te bereiden en uit te voeren. Ik kan me zelfs voorstellen dat je gewoon in dienst blijft bij je eigen gemeente. Het begint dan wel veel te lijken op hoe een paar jaar geleden onze afdeling Milieu is opgegaan in een RUD (Regionale Uitvoerings Dienst). Je kunt dan echt projectteams maken die bepaalde projecten oppakken bij meerdere gemeenten tegelijkertijd. Dan kun je pas op een ‘Rijkswaterstaat manier’ aan het werk.

Dit zou gelijk tegemoet komen aan een lang gekoesterde wens bij mijn mensen om ook voor en bij andere gemeenten te werken. Een grappige gedachte, een RUD waarbij alle civiele kennis wordt samengebracht en er regionaal wordt samengewerkt.

Eind augustus is er een bijeenkomst in Utrecht met een aantal deelnemers van de G17 om samen te kijken hoe we regionalisering beter vorm kunnen geven. Hopelijk spreek ik dan ook Breda nog even om te vragen hoe de integratie van de ingenieursbureaus er voor staat.

Op dit moment praat iedereen wel over regionaliseren maar echt lukken wil het nog niet. Er zijn 400 gemeenten in Nederland die allemaal op hun eigen vertrouwde manier hun werken voorbereiden en uitvoeren. Het roer omgooien en los durven laten is dan wel heel spannend en dit is lastig genoeg in een omgeving die vaak gericht is op het beheersen van risico’s en het voorkomen van mislukking.