De afgelopen week viel er bij mij een kwartje… Dit was naar aanleiding van een gesprek dat ik gevoerd heb met een contractjuridisch adviseur van Movares. Ze had gereageerd op mijn oproep in mijn blog van 20 augustus. Hierin stond een uitnodiging om in gesprek te gaan over de (her) introductie van kansen.
Leuk en boeiend gesprek! Wat vrij snel als oplossing op tafel kwam is om toch meer met UAV-gc te gaan werken. Echter je kunt niet zo maar overschakelen op UAV-gc binnen een kleinere overheidsorganisatie zonder de context te weten waarin wij onze werken voorbereiden. Zeker we hebben ervaring met UAV-gc. We hebben meerdere werken op die manier uitgevoerd. We zijn ook goed opgeleid, bijna alle medewerkers hebben een uitvoerige training gehad. Toch voorzie ik dat in de komende tijd geen nieuwe UAV-gc werken op de markt worden gezet. Reden: simpelweg omdat de omvang van de werken en de te korte doorlooptijd het niet efficiënt maakt om dit contracttype in te zetten. Werken van ruim boven de 1 miljoen hebben we voorlopig niet meer.
Een andere gezichtspunt was om in plaats van kansen de mogelijkheid te bieden om in te schrijven met een alternatief! Nu sluiten we het bijna automatisch uit. Te veel gedoe omdat het beoordelen van alternatieven altijd discussie oplevert op met andere inschrijvers. Herkenbaar?
Maar al klankbordend komen we toch tot een aantal criteria waarin het mogelijk moet zijn om alternatieven toe te gaan passen:
- Nodig i.p.v. 5 slechts 3 aannemers uit. Dit drukt de inschrijvingskosten.
- Laat naast de reguliere inschrijving slechts 1 alternatieve inschrijving toe. Hierdoor zijn er maximaal 6 inschrijvingen die je moet beoordelen.
- Hou een gezamenlijke schouw op het werk of een inlichtingenronde! Aannemers kunnen dan beter aftasten of bepaalde invalshoeken haalbaar zijn om eventueel als alternatief uit te werken.
- Stel een plafondbudget vast en deel dat met de inschrijvers. Alle mogelijke alternatieven zijn welkom mits men binnen het totaal beschikbare budget blijft en het aantoonbaar een beter resultaat kan opleveren! Dit voorkomt dat men de meest wilde plannen gaat bedenken.
- Ja,… en zorg dat je de juiste EMVI criteria weet te formuleren! Geschikt als meetlat om alle inschrijvingen mee te beoordelen.
Dus, inderdaad de EMVI is ‘terug’ op mijn netvlies! Ik besef me dat de oplossing eerder gezocht moet worden binnen onze eigen organisatie. Eerder beginnen met het nadenken over de eigenschappen die ieder project uniek maakt. Daar liggen de kansen voor EMVI! Soms denk ik dat we daar te makkelijk en te laat over na gaan denken. Voor het gemak kopiëren we dan EMVI criteria van andere werken. We zullen beter ons best moeten doen.
Ja, en nu? Ik denk dat ik voorzichtig in de organisatie ga kijken of ik een project kan vinden om met de introductie van een alternatief te gaan experimenteren.