Eigenlijk ga ik elk jaar wel naar Hardenberg. Daar zijn begin februari de Infra Relatiedagen. Dit jaar wilde ik naast het spreken van alle bekende relaties ook op zoek naar circulaire innovaties en slimme ideeën die ik “morgen” zou kunnen toepassen. Een kort verslag van mijn zoektocht over de beurs.

Asfalt aanbrengen

Op de hoek van een van de beurshallen liep ik een bekende asfaltaannemer tegen het lijf. Ik wilde wat meer weten over het grondstoffenpaspoort en ik vroeg hem of het mogelijk is om data te leveren van het asfalt dat zijn machine op de weg aanbrengt. Want hoe logisch zou het zijn als je na afloop van de werkzaamheden een bestandje krijgt waarin precies staat waar welke diktes zijn aangebracht. Maar denk ook aan de temperatuur van het asfalt dat onder de “balk” vandaan komt en natuurlijk alles in x, y, z coordinaten. Erg praktisch om een grondstoffenpaspoort mee te vullen zodat je over pakweg tien jaar, wanneer het asfalt weer moet worden vervangen je alles bij de hand hebt. Het is ook handig om te voorkomen dat, zoals nu gebruikelijk is een boorploeg op pad wordt gestuurd. Die gaat dan in het nieuwe asfalt gaten te boren om te controleren of de aannemer wel gedaan heeft wat hij zou moeten doen. Nee, echt data verzamelen, dat werd nog niet gedaan. Er zijn al wel warmtebeelden beschikbaar maar die worden nog niet standaard aangeboden. Mmm, misschien in een volgend werk maar eens als “eis” opnemen als marktpartijen daar zelf niet mee gaan komen.

Asfalt frezen

Even verderop schuif ik aan tafel bij een groot landelijk asfaltfreesbedrijf. “Vraagje: Stel, ik lever je een bestandje aan waaruit je precies kunt halen hoe het asfalt ooit is aangebracht. Kun jij het dan precies op dezelfde manier verwijderen?” Stilte… De reden voor mijn vraag is simpel. Circulariteit gaat over het tegen gaan van verspilling van grondstoffen. Als je de verschillende lagen asfalt niet mengt bij het verwijderen behoud je een zuiver grondstof. Daar kun je dus weer wat mee doen. “Nee, het is nog niet mogelijk externe data in te lezen en dan geheel geautomatiseerd het asfalt zo te verwijderen.” Ja, was te verwachten… Maar ik heb hem wel aan het denken gezet.

Nog een beetje in gedachten verzonken van het vorige gesprek loop ik langs een vrij kale stand met allemaal “palen”. Blijkt het een stalen masten leverancier te zijn uit het noorden van het land. Toch eens even een praatje maken.

Stalen masten

“Hoi, ik heb even een vraag: Stel ik stuur jullie een vrachtauto met 20 stalen masten die vrij gekomen zijn uit een werk. Kunnen jullie die refurbishen? Dat zou namelijk super circulair zijn. Kan dat?” Ik word uitgelachen!! Blijkt dat hij geen idee heeft wat circulariteit betekent en hoe dat voor hem een heel interessante businesscase kan zijn. Ze verkopen alleen nieuwe masten en zijn niet in staat om oude masten retour te nemen en die op te knappen of weer terug te leveren. “Maar …-probeer ik nog- het moet toch niet uitmaken of je een oude of een nieuwe mast in een productieproces opneemt? Het gaat er toch om dat je er uren in steekt en die betaald krijgt?” Het zou zelfs heel interessant kunnen zijn om oude masten als tweedehands aan te bieden tegen een lagere prijs. De marge kan zelfs hoger zijn dan bij nieuwe masten. Nope, het was maar een vreemde vraag van mij. Ik heb hem maar mijn kaartje gegeven, mocht hij ooit nog eens langs willen komen om van gedachten te komen wisselen.

Misschien komt mijn vraag nog wel te vroeg, maar iemand moet hem een keer gaan stellen. Wie weet heb ik wat in beweging kunnen zetten.

3D laserscanning

Er zijn in tegentelling tot een jaar eerder veel meer bedrijven die digitale diensten aanbieden in de vorm van het in 3D inscannen van de openbare ruimte. Op de beurs kwam ik voorbeelden tegen van bedrijven die werken met een vliegtuig, een auto of vanaf een statief. Het mooie van deze techniek is dat het nu echt mogelijk is om tot in detail de bestaande situatie in beeld te brengen. Ik heb een paar mooie voorbeelden gezien. De techniek lijkt nu echt volwassen te zijn geworden. Vanuit een puntenwolk zijn gedetailleerde opnamen te maken van bruggen, sluizen en huizen. Hoe gaaf is dat! Je laat als opdrachtgever bijvoorbeeld een viaduct inmeten en dan zijn alle onderdelen aan het object aan te klikken (soort materiaal en afmetingen). Het hekje op het viaduct is digitaal te verwijderen en op een nieuw ontwerp te plakken. Hierdoor kun je dus door aan marktpartijen data aan te leveren heel vroeg in het proces op zoek gaan naar goede hergebruiksmogelijkheden. Ik denk echt dat dit de toekomst gaat worden.

Conclusie

Er is duidelijk nog een gat te dichten tussen de traditionele maakindustrie en nieuwere digitale bedrijven. Het zou goed zijn als er actiever samengewerkt gaat worden en er meer data wordt verzameld. Allemaal met als doel om het circulairdere denken en doen een boost te gaan geven! De kansen liggen voor het oprapen, je hoeft alleen maar een rondje te lopen op een beurs. Ik ben benieuwd naar de ontwikkelingen van volgend jaar.